Το χέλι αποτελεί έναν από τους πιο παράξενους και μυστηριώδεις υδρόβιους οργανισμούς. Ενώ περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε λίμνες ή λιμνοθάλασσες, όταν ωριμάσει γενετικά, εγκαταλείπει τα ασφαλή του ενδιαιτήματα και ξεκινάει, από όποιο σημείο του πλανήτη ζει ως εκείνη τη στιγμή, ένα μακρύ όσο και απίστευτο ταξίδι, που μέλλει να είναι και το τελευταίο του. Το ταξίδι αυτό, που υπακούει στους ανεξήγητους μηχανισμούς και τα κελεύσματα της φύσης, οδηγεί το χέλι στην θάλασσα των Σαργασσών, έξω από τις ανατολικές ακτές της Β. Αμερικής. Πριν όμως ξεκινήσει το ταξίδι του προετοιμάζεται κατάλληλα, συσσωρεύοντας λίπος στο σώμα του και συρρικνώνοντας όλα τα άλλα ζωτικά του όργανα, εκτός απʼ αυτά της αναπαραγωγής. Στην θάλασσα των Σαργασσών αναπαράγεται κατά την περίοδο Ιανουαρίου-Απριλίου και, κατά πάσα πιθανότητα, πεθαίνει, αφού δεν έχει παρατηρηθεί επιστροφή ώριμων ατόμων από το σημείο αναπαραγωγής τους. Ο παράξενος βιολογικός κύκλος των χελιών συνεχίζεται. Αρχικά, με μορφή προνύμφης, μεταφέρονται παθητικά από το θερμό ρεύμα του Gulf Stream στις ακτές της Ευρώπης. Εκεί οι προνύμφες που μοιάζουν με διάφανο φύλλο, μεταμορφώνονται σταδιακά παίρνοντας τη μορφή άσωρου σκουληκιού σε μέγεθος σπίρτου (τα ονομαζόμενα «γυαλόχελα»). Στο στάδιο αυτό τα γυαλόχελα αλιεύονται είτε για απευθείας βρώση, στην Γαλλία και Ισπανία, είτε για ιχθυοκαλλιέργεια.
Όσα καταφέρνουν να επιζήσουν από την υπεραλίευση, κατευθύνονται προς τις παράκτιες ακτές και, μέσα από τις εκβολές των ποταμών, αρχίζουν να κινούνται ανάδρομα (αντίστροφα) προς τα εσωτερικά νερά, για να αποικήσουν λίμνες, λιμνοθάλασσες, ποτάμια και κάθε μορφής στάσιμο ή χαμηλής ροής νερό.
Με την αύξηση της διατροφής και την εμφάνιση χρωστικών στο δέρμα του, το γυαλόχελο εξελίσσεται σε «καλαμόχελο», που κι αυτό μετά από λίγο καιρό φτάνει στο στάδιο του «καφέ» ή «κίτρινου χελιού». Μετά από 5-7 χρόνια φτάνει στη γεννητική του ωριμότητα που σηματοδοτεί το στάδιο του «ασημόχελου». Ήδη ο βιολογικός κύκλος πλησιάζει προς το τέλος του. Το ασημόχελο παύει να διατρέφεται και κατά το Νοέμβρη – Δεκέμβρη μεταναστεύει προς τη θάλασσα με τελικό προορισμό την θάλασσα των Σαργασσών.
Το ενήλικο χέλι τρέφεται κυρίως με σκουλήκια, νύμφες εντόμων, γαρίδες, καβούρια και μικρά ψάρια, όπως οι γοβιοί. Η διάρκεια γης ζωής του θεωρείται, ότι μπορεί να ξεπεράσει τα 25 χρόνια. Στην υδρόγειο έχουν παρατηρηθεί συνολικά 18 είδη χελιού. Το είδος που υπάρχει στην Ελλάδα είναι το Anguilla anguilla, που παρατηρείται επίσης στον Β. Ατλαντικό, στις θάλασσες της Β. Ευρώπης και στη Μεσόγειο.
Όσα καταφέρνουν να επιζήσουν από την υπεραλίευση, κατευθύνονται προς τις παράκτιες ακτές και, μέσα από τις εκβολές των ποταμών, αρχίζουν να κινούνται ανάδρομα (αντίστροφα) προς τα εσωτερικά νερά, για να αποικήσουν λίμνες, λιμνοθάλασσες, ποτάμια και κάθε μορφής στάσιμο ή χαμηλής ροής νερό.
Με την αύξηση της διατροφής και την εμφάνιση χρωστικών στο δέρμα του, το γυαλόχελο εξελίσσεται σε «καλαμόχελο», που κι αυτό μετά από λίγο καιρό φτάνει στο στάδιο του «καφέ» ή «κίτρινου χελιού». Μετά από 5-7 χρόνια φτάνει στη γεννητική του ωριμότητα που σηματοδοτεί το στάδιο του «ασημόχελου». Ήδη ο βιολογικός κύκλος πλησιάζει προς το τέλος του. Το ασημόχελο παύει να διατρέφεται και κατά το Νοέμβρη – Δεκέμβρη μεταναστεύει προς τη θάλασσα με τελικό προορισμό την θάλασσα των Σαργασσών.
Το ενήλικο χέλι τρέφεται κυρίως με σκουλήκια, νύμφες εντόμων, γαρίδες, καβούρια και μικρά ψάρια, όπως οι γοβιοί. Η διάρκεια γης ζωής του θεωρείται, ότι μπορεί να ξεπεράσει τα 25 χρόνια. Στην υδρόγειο έχουν παρατηρηθεί συνολικά 18 είδη χελιού. Το είδος που υπάρχει στην Ελλάδα είναι το Anguilla anguilla, που παρατηρείται επίσης στον Β. Ατλαντικό, στις θάλασσες της Β. Ευρώπης και στη Μεσόγειο.
RSS Feed
