Πατρίδα μου ασπίδα μου και δόρυ αιχμηρό στο στήθος παίρνω το αίμα-αίμα μου και σε γυρεύω στον κάτω κόσμο στον απάνω – άφαντη στις πολιτείες στα χωριά σου – άχνα και λέω δεν υπάρχεις σ’ ονειρεύτηκα κι αχειροποίητη σε χτίζω με το ράμφος μου. Μιχάλης Γκανάς, Παραλογή